Z ust włodarzy Grupy Stellantis padło zapewnienie, że samochodowa marka Maserati nie zostanie sprzedana. To ucina spekulacje, które pojawiły się w kontekście wcześniejszej wypowiedzi dyrektora generalnego Carlosa Tavaresa, który ostrzegał, że jego koncern może zlikwidować lub sprzedać nierentowne filie.
Konfigurator Maserati pozwoli Ci dowolnie wybrać opcje takie jak kolor nadwozia, felgi, tapicerkę, pakiety wyposażenia i wykończenie.
Ten włoski producent samochodów, który istnieje na rynku od ponad stu lat, nadal potrafi zaskakiwać pasjonatów motoryzacji ciekawymi modelami. Obecnie w ofercie marki znajdziemy zarówno auta osobowe (Maserati Ghibli, Maserati Quattroporte) i sportowe (Maserati MC20), jak i SUV-y (Maserati Levante). Od początku lat 90-tych firma należała do Fiata, a obecnie jej właścicielem jest koncern Stellantis. Od czego zaczęła się historia Maserati i jak spółka budowała swoją pozycję? Zapraszamy do lektury!
1 grudnia 1914 roku bracia Maserati (Alfieri, Bindo, Carlo, Ettore i Ernesto) założyli w Bolonii warsztat samochodowy. Dwa tygodnie później, 14 grudnia, zarejestrowali spółkę „Società Anonima Officine Alfieri Maserati”. Doświadczenie w branży motoryzacyjnej młodsi bracia zdobywali pracując dla dawnej włoskiej marki Isotta Fraschini, natomiast najstarszy, Carlo, był wcześniej zatrudniony we Fiacie oraz Bianchi. Zdobyta wiedza pozwoliła rodzinie na uruchomienie dostaw samochodów wyścigowych dla firmy Diatto.
Samodzielną produkcję pod własnym szyldem rozpoczęto w 1926 roku. Były to od początku dość udane pojazdy odnoszące sukcesy na arenie sportowej. Na przykład Alfieri Maserati wygrał w owym czasie klasyczny wyścig Targa Florio samochodem własnej konstrukcji o nazwie Tipo 26. Nieco później, w 1930 roku, Baconin Borzacchini zwyciężył rywalizację Grand Prix Tripolis, siedząc za sterami Maserati z 16-cylindrowym silnikiem czterolitrowym.
Sukcesy sportowe były doskonałą formą reklamy dla stawiającej pierwsze kroki firmy, jednak w 1932 roku zmarł jeden z założycieli marki, Alfieri Maserati (miał 44 lata). Na szczęście pozostali bracia zgodnie kontynuowali jego dzieło, a firma Maserati S.p.A. istniała dalej. W 1937 roku przedsiębiorstwo zostało jednak sprzedane firmie Orsi, a w 1940 roku jego siedziba przeniosła się do Modeny, gdzie funkcjonuje do dziś. Prestiż marki budowały kolejne zwycięstwa wyścigowe. Tymczasem nadeszła II wojna światowa i produkcja firmy została podporządkowana potrzebom włoskiej armii.
Po zakończeniu działań wojennych przedsiębiorstwo wróciło do produkcji samochodów sportowych, jednak kiedy wygasł kontrakt z Orsi, bracia Maserati założyli firmę O.S.C.A., która zajmowała się konstruowaniem i produkcją pojazdów wyścigowych, a także prowadziła zespół (team) wyścigowy.
W latach 50-tych marka braci Maserati znowu odnosiła liczne sukcesy dzięki znakomitemu modelowi Maserati 250F, prowadzonemu przez legendarnego kierowcę Formuły 1, Juana Manuela Fangio. W pamięci utkwiło zwłaszcza zwycięstwo w debiutanckim wyścigu podczas Grand Prix Argentyny oraz zdobycie tytułu Mistrza Świata po raz piąty przez tego kierowcę w 1957 roku. Mimo sukcesów firma Maserati zdecydowała się zrezygnować ze startów w zawodach, pozostając jednak przy produkcji silników dla innych zespołów Formuły 1.
Od 1957 roku przedsiębiorstwo z Modeny skupiło się na segmencie samochodów drogowych, wprowadzając na rynek kolejne interesujące modele. Jednym z nich był Maserati 3500 GT, czyli samochód sportowy klasy wyższej, wytwarzany w latach 1957-1964. Samochód miał nadwozie typu dwudrzwiowe coupé lub dwudrzwiowy spider, z napędem na tylne koła. Jako jednostkę napędową zastosowano silnik R6 o pojemności 3,5 litra z dwoma zaworami na cylinder. Motor generował maksymalną moc 268,7 KM, która przenoszona była na koła poprzez cztero- lub pięciobiegową (od 1961 r.) przekładnię firmy ZF. Samochód mógł przyspieszać od 0 do 80 km/h w czasie 6 sekund, a jego prędkość maksymalna wynosiła 235 km/h.
Następcą Maserati 3500 GT został, wprowadzony do produkcji w 1962 roku, Maserati Sebring. Samochód był wizualnie dość podobny do 3500 GT, odróżniały go natomiast podwójne przednie reflektory. To auto sportowe klasy wyższej oferowano jako dwudrzwiowe coupé lub kabriolet. W kolejnych latach stosowano różne (coraz większe) silniki, takie jak R6 3.5, 3.7 (1966-1967) oraz 4.0 (1967-1969). Tym, co nie zmieniło się przez cały okres produkcji auta, był tylny napęd. Powstało łącznie 591 egzemplarzy tego modelu. W owym czasie zbudowano jeszcze modele Maserati Mistral oraz Maserati Ghibli.
W 1968 roku markę z Modeny wykupił francuski Citroën, wprowadzając w nowych konstrukcjach Maserati swoje rozwiązania techniczne, a także zwiększając produkcję. Zaczęto wtedy stosować silniki umieszczone centralnie, co korzystnie wpływało na rozkład masy pojazdu. Do samochodów z tamtego okresu zalicza się m.in. Maserati Merak (superauto klasy kompaktowej, produkowane w latach 1972-1982) czy bardzo podobny, ale większy model Maserati Bora. Obie te konstrukcje miały wiele wspólnych cech (kształt i stylistyka nadwozia, maska o klinowatym kształcie z chowanymi reflektorami), a różniły się przede wszystkim wersjami silnikowymi. Merak oferował mniejsze jednostki napędowe: V6 2.0 i 3.0, co pozwoliło zmieścić z tyłu samochodu dwa dodatkowe siedzenia. Natomiast do napędu Bory stosowano silniki V8 o pojemności 4,7 i 4,9 litra. Większa z tych jednostek dysponowała mocą 324 KM, zapewniając prędkość maksymalną równą 280 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwało 4,4 sekundy.
W połowie lat 70-tych, po bankructwie firmy Citroën i powołaniu do życia koncernu PSA, istniało realne ryzyko likwidacji Maserati, jednak rząd włoski podjął działania mające na celu uratowanie marki z Modeny. Późniejszymi właścicielami akcji Maserati zostali: argentyński kierowca wyścigowy Alejandro de Tomaso oraz firma Benelli. W 1990 roku koncern Fiat kupił od de Tomaso 49% akcji Maserati, a trzy lata później zgromadził brakujące 51% udziałów. W 1997 r. w ramach struktur Fiata nastąpiło połączenie Ferrari i Maserati, dzięki czemu stało się możliwe stworzenie np. modelu Maserati MC12, opartego na konstrukcji Ferrari Enzo.
Po roku 2000 wprowadzono do produkcji m.in. bardzo udany projekt Maserati GranTurismo, będący samochodem sportowym segmentu E z nadwoziem typu dwudrzwiowe coupé lub dwudrzwiowy kabriolet. Do napędu stosowano silniki V8 o pojemnościach 4,2 i 4,7 litra oraz mocach odpowiednio 405 i 440 KM. Nadwozie Maserati GranTurismo zaprojektowała firma Pininfarina, a wiele komponentów auta było identycznych jak w Ferrari 599 GTB Fiorano. Produkcja modelu dobiegła końca w 2019 roku.
Maserati proponuje klientom kilka wariantów samochodów osobowych. Wszystkie produkowane pojazdy należą do klasy wyższej i są to: Maserati Ghibli (czterodrzwiowy, komfortowy sedan z silnikami V6 3.0) oraz Maserati Quattroporte (luksusowa limuzyna segmentu F, produkowana z silnikami V6 i V8 konstrukcji Ferrari oraz automatyczną skrzynią biegów ZF). Firma oferuje także Maserati Levante (SUV segmentu E wytwarzany od 2016 roku, z napędem AWD) oraz Maserati MC20 (stylistyką i osiągami nawiązuje do konstrukcji Ferrari).
Marka z Modeny tworzy samochody w prawdziwie włoskim stylu: dopracowane stylistycznie i technicznie w najdrobniejszych szczegółach, a jednocześnie oferujące niezapomniane wrażenia z jazdy. Za to właśnie kochamy samochody sportowe ze słonecznej Italii, a wśród nich – Maserati.
