Jednym z modeli sklasyfikowanych w najnowszym raporcie Euro NCAP jest Hyundai Santa Fe. W podstawowej wersji wyposażenia futurystycznie stylizowany SUV koreańskiej marki otrzymał tylko cztery gwiazdki. Ponadto do testów zderzeniowych wybrano dwa elektryczne crossovery producentów chińskich.
Konfigurator Alpine pozwoli Ci dowolnie wybrać opcje takie jak kolor nadwozia, felgi, tapicerkę, pakiety wyposażenia i wykończenie.
Przez cały okres swojego istnienia francuska firma Alpine zajmowała się produkcją samochodów sportowych i z powodzeniem robi to do dziś (przerwała działalność w 1995 roku, lecz powróciła w 2017). Od „zawsze” konstrukcje tej marki bazują na samochodach Renault, które dzięki licznym udoskonaleniom przeistaczają się w iście sportowe, mocne i szybkie maszyny. Obecnie Alpine jest oficjalnym producentem sportowych wersji modeli Renault i wchodzi w skład aliansu Renault-Nissan-Mitsubishi.
Kto kiedykolwiek interesował się francuską motoryzacją, ten prawdopodobnie choć raz zetknął się z nazwą „Alpine”. Firma powstała z pasji do tworzenia sportowych samochodów Jeana Rédélé, który – nawiasem mówiąc – był dealerem Renault. Właśnie samochody tej znanej marki zainspirowały go do tworzenia na ich bazie własnych projektów budowanych z myślą o rywalizacji w wyścigach. Trzeba przyznać, że projekty te okazywały się całkiem udane, gdyż konstruktor i kierowca wyścigowy w jednej osobie zajmował dzięki nim wysokie miejsca, a nawet zwyciężał (m.in. w słynnym Mille Miglia).
Sukcesy sportowe przyciągały oczywiście uwagę mediów, co stanowiło dobrą reklamę i w konsekwencji przełożyło się na zainteresowanie samochodami także zwykłych kierowców (potencjalnych klientów). Z tego powodu Rédélé zdecydował się na uruchomienie małoseryjnej produkcji pojazdów pod marką Alpine. Po kilku latach działalności firmie udało się osiągnąć roczny wolumen na poziomie 100 egzemplarzy. W latach 70-tych liczba produkowanych rocznie samochodów osiągnęła 500, w czym zasługa popularności, jaką cieszyło się Alpine A110.
Najbardziej znanym modelem marki Alpine, który znacząco wpłynął na jej popularność oraz wyniki sprzedaży, okazał się produkowany w latach 1965-1977 samochód z oznaczeniem A110. Dzięki nowatorskiemu nadwoziu z włókna szklanego, które zaprojektował Marcel Hubert, auto cieszyło się bardzo dużym zainteresowaniem. Karoseria miała charakterystyczne proporcje: była niska, z szerokimi błotnikami i niewielką kabiną. Silnik znajdował się z tyłu i napędzał tylne koła. W modelu montowano jednostki napędowe o pojemnościach od 0,9 do 1,6 litra w układzie R4. Dzięki zastosowaniu np. podwójnego gaźnika Webera w jednostce 1.3 udało się z niej uzyskać 90 KM, a z największego silnika 1.6 – nawet 125 KM. Za sprawą niskiej masy (źródła podają 544 kg) samochód miał bardzo dobre osiągi nawet przy niezbyt dużych mocach silników Renault. Z topową jednostką przyspieszał od 0 do 100 km/h w 6,3 sekundy, a prędkość maksymalna wynosiła 210 km/h. Alpine A110 odniosło kilka znaczących sukcesów sportowych, m. in. zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Świata w klasyfikacji konstruktorów (1973), a także triumfy w rajdach: Monte Carlo (1971, 1973), Korsyki (1973) oraz Portugalii (1971, 1973).
Następcą Alpine A110 został samochód z oznaczeniem A310. Było to auto sportowe klasy kompaktowej, produkowane w latach 1971-1985. Samochód po raz pierwszy zaprezentowano na salonie motoryzacyjnym Genewa 1971. Zasadniczo model ten kontynuował tradycję poprzednika i w znacznym stopniu nawiązywał do jego sprawdzonej konstrukcji. Nadwozie A310 także wykonano z włókna szklanego, jednak miało ono ostrzejsze, bardziej wyraziste kształty niż A110, modne w samochodach sportowych z tamtych lat (np. DeTomaso Pantera, Lamborghini Countach). Awangardowy design pojazdu uzupełniały przednie reflektory (początkowo było ich sześć) schowane pod aerodynamiczną szybą, płynnie przechodzącą w „klinowaty” kształt maski. Tylna klapa nad silnikiem miała schodkowe żaluzje, które dopiero w 1977 roku zastąpiono szybą.
Do napędu Alpine A310 w początkowym okresie produkcji stosowano silnik R4 Gordini o pojemności 1,6 litra i mocy 125 KM (ten sam, co w poprzedniku). Choć auto z tym silnikiem zapewniało niezłe osiągi (8,7 sekundy do 100 km/h, maks. prędkość = 215 km/h), uznano jednak, że są one niewystarczające i wprowadzono jednostkę napędową V6 o pojemności 2,7 l, która generowała 150 KM mocy i pozwalała rozpędzić to lekkie auto do 225 km/h. Przyspieszenie od 0 do 100 km/h zajmowało 7,6 sekundy. Produkcję modelu A310 zakończono w 1984 roku z wynikiem 11 616 egzemplarzy (w tym większość, bo 9276 sztuk, z silnikiem V6).
Samochodem, który zajął miejsce A310 w ofercie Alpine, był model GTA (Grand Tourisme Alpine). Zaprezentowano go w 1984 roku i mimo podobieństw do poprzednika (sylwetka i niektóre rozwiązania techniczne) okazał się dużo nowocześniejszą i bardziej zaawansowaną technicznie konstrukcją. Nadwozie pozostało dwudrzwiowym coupé z układem miejsc 2+2. Niska masa pojazdu w połączeniu z zastosowanymi silnikami V6 o pojemnościach: 2,5 (turbo), 2,7 i 3,0 litra zapewniała znakomite osiągi i bardzo dobre prowadzenie. Auto z turbodoładowanym silnikiem mogło rozpędzać się od 0 do 100 km/h w 7 sekund i jechać maksymalnie z prędkością 249 km/h.
Trzeba zauważyć, że auta Alpine tworzono w oparciu o koncepcję obniżania masy dla uzyskania lepszych osiągów (inaczej niż w przypadku pojazdów klasy wyższej, gdzie raczej zwiększano pojemność silnika i liczbę cylindrów). Uzyskanie prędkości maksymalnej 250 km/h w wykonaniu Alpine nie wymagało zastosowania bardzo wysokiej mocy silnika, lecz dzięki temu auto spalało mniej paliwa niż „rasowe” samochody sportowe, jak na przykład te ze stajni Ferrari. Również pod względem cenowym Alpine zajmowało zupełnie inne miejsce niż auta wspomnianej marki, dzięki czemu francuskie pojazdy były dostępne dla większej rzeszy kierowców.
Jako ostatni model w pierwszym okresie działalności firmy Alpine wprowadzono w 1991 roku samochód z oznaczeniem A610. Kontynuował on tradycję marki i wypracowaną wcześniej koncepcję konstrukcyjną (lekkie nadwozie, silnik umieszczony z tyłu, napędzający tylne koła za pośrednictwem 5-biegowej przekładni manualnej). W modelu zastosowano jednostkę napędową 3.0 z turbodoładowaniem. Moc maksymalna silnika wynosiła 250 KM, co przekładało się na prawdziwie sportowe osiągi: przyspieszenie 0-100 km/h w ciągu 6 sekund, prędkość maksymalna równa 265 km/h. Cena Alpine A610 była podobno dość przystępna, co jednak nie przełożyło się na wysoką sprzedaż (kto wie, może koncepcja pojazdu wymagała większych modyfikacji). Firma zaprzestała produkcji samochodów własnej konstrukcji w 1995 roku.
Marka z Dieppe powróciła na rynek w 2017 roku z nową generacją słynnego modelu Alpine A110, który przyniósł spółce największy sukces. Nowy samochód został oczywiście dostosowany pod każdym względem do wymagań naszych czasów. A110 z 2017 roku jest podobnie jak pierwowzór sportowym autem kompaktowym, jednak wyposażonym w najnowsze zdobycze techniki. Nawiązania do modelu A110 sprzed pół wieku widać przede wszystkim w linii i proporcjach nadwozia, a także np. w kształcie reflektorów. Jednak samochód w najnowszym wydaniu jest oczywiście o wiele mocniejszy i szybszy. Do napędu auta przewidziano do wyboru dwa silniki umieszczone centralnie: R4 1.8 TCE rozwijające 252 lub 292 KM, przekazujące moc na koła tylne poprzez siedmiobiegową, automatyczną skrzynię biegów. Producent proponuje kilka edycji tego modelu (m.in. Pure, Rally, Légende). Wydaje się, że najnowsza propozycja Alpine dobrze wpisuje się w obowiązujące trendy rynkowe (auto jest nieduże, zwinne i szybkie oraz atrakcyjnie się prezentuje). Dlatego nie dziwi optymizm kierownictwa firmy i coraz dluższa lista rynków zbytu dla samochodów Alpine (od 2018 roku działa w Polsce oficjalny dealer tej marki w Katowicach).
